დაწყებით კლასში სწავლისას ერთხელ ჩემს კლასელ ბიჭთან უთანხმოება მომივიდა. ზუსტად არ მახსოვს, რა იყო დაპირისპირების→

ერთ დღეს დილაადრიან ლეო მოვიდა ჩემთან, არა ის კიარ გამკვირვებია, რომ ჩემთან მოვიდა, არამედ ის,→

ის მთელი ცხოვრება მხოლოდ მეცნიერული პრობლემებით იყო დაკავებული. მას აზრადაც კი არ მოსდიოდა, რომ მისი→

„შეგიძლია ისე მოკვდე, რომ არასოდეს აღმოაჩინო რა იყო შენი გრძნობა. ეს შენი გრძნობა იყო, შენი,→

„დედა იყო პედაგოგი ქალი, თავმომწონე და ლამაზი. მაგრამ როდესაც ჩვენ გაგვაჩინა, ტყუპები, დადამბლავდა მშობიარობის დროს.→

ალის სახელოსნოდან გამოაქვს თავისი დის – ზაჰრას ფეხსაცმელი, მაგრამ გზაში კარგავს. ეს, გოგონას ერთადერთი ფეხსაცმელი→

საოლქო საავადმყოფოს დერეფანში სავარძლით მივყავდი… — საით? – ჰკითხა ერთმა ექთანმა მეორეს. — იქნებ, ცალკე→

სიკვდილთან შეგუება ადამიანად ყოფნის მთავარი ნიშანია, საშინელი, თუმცა აუცილებელი თვისება. მანამდე სხვა ამბებთან შეგუებებით ვარჯიშობს→

სოფელი ბადებს ოცნებას. წასვლის და გამარჯვების სურვილს. როცა იქ ცხოვრობ, დამარცხებულად დაბადებული გგონია თავი. ვალინკის→

არის დღეები, როდესაც არ გვსურს ვიყოთ ის პიროვნება, ადამიანი, ვისაც   სინამდვილეში წარმოვადგენთ. ცხოვრების ეს ეპიზოდი საკმაოდ რთულია,→